تو رویای دور محالم

هرشب ای جان

گذر میکنی از خیالم

تنِ برکه تصویر ماهه

که سهم من از عشقت آهه

اشک چشمم

نشان از خیال تو دارد

تا یادِ تو

به قلبِ کویرم ببارد

صدای سکوتم تو هستی

که در نبض جانم نشستی

کجا رفتی آرام جانم

شبیخون زدی بر روانم

ندیدی جنون نهانم

پریشان شد این دل برایت

گره خورده جان در هوایت

نظر کن بر این مبتلایت

سکوت شبم حسرت تو

خیالم پر از صحبت تو

ببین بغض بی گریه ام را

غم درد بی تکیه ام را

تو رفتی و دیگر نفس نیست

که تقدیر من جز قفس نیست

همه لحظه هایم عذابه

مسیر نگاهم سرابه

تو رویای دور محالم

هرشب ای جان

گذر میکنی از خیالم