اى حيات دوستان در بوستان بى من مرو

اين جهان با تو خوش است و آن جهان با تو خوش است

اين جهان بى من مباش و آن جهان بى من مرو

واى آن كو اندر اين ره مى رود بى دانشى

دانش راهم تويى اى راه دان بى من مرو

شب ز نور ماه روى خويش را بيند سپيد

من شبم تو ماه من بر آسمان، بى من مرو

دل شده يك كاسه ى خون

به كنارم تو بمون

به لبم داغ جنون

مرو با ديگرى

اومده ديوونه ى تو

به در خونه ى تو

مرو با ديگرى

گر رود ديده و عقل و خرد و جان، تو مرو

كه مرا ديدن تو بهتر از ايشان، تو مرو

مبُر از يار مبُر خانه ى اسرار مسوز

گل و گلزار مكَن جانب هر خار مرو

مکُن اي يار ستيزه دغل و جنگ مجوى

هله آن بار برفتى مكن اين بار مرو

ديگرى عشوه دهد عشوه ى او را مشنو

دل و جانم به غم غصه مسپار و مرو

دل شده يك كاسه ى خون

به كنارم تو بمون

به لبم داغ جنون

مرو با ديگرى

اومده ديوونه ى تو

به در خونه ى تو

مرو با ديگرى

اى حيات دوستان در بوستان بى من مرو

اين جهان با تو خوش است و آن جهان با تو خوش است

اين جهان بى من مباش و آن جهان بى من مرو