‌ ‌

فصل تنهایی و قدم زدن تو این هوای برفی
راستشو بخوای  دیگ  ندارم حوصله هیچ حرفی
یه جایِ زندگی وایسادم  ک از خودم ناراضیم
منکه از همتون خوردم این بار به مرگتونم راضیم
خشمو نگر میدارم ، پشته این چشا من  ب زور
بی رحمو وحشین
جوری از پشت میزنن تا نفهمی داستان چی بود
یادت باشه همیشه حقیقت( تلخه )
سردی رسید به استخونم
انگار خون تو رگام  ( لخته )
گند میزنن تو (بختت)
میگن هرچی اومد سرت (بود حقت)
..
یه قلب بود تو سینم
سرد شد اونم
یه رفتارا
منو بد برد تو لک
حتی سخت بود  تصور کنم
از کیا چه کارایی برمیاد
براومد منم دیدم
فهمیدم بعید نیست اینجا از هیچکس
قلب مهربون مثه عتیقس
که زیر خاکا میشه سریع دفن
مثه خیابونم بعد برف سنگینِ
شب که  سکوت مطلقه
یه غمه نشسته رو سینم
مثه تنهایی و غُربته
گم شدم تو زندگی بُهت زده
خفم کرد حرفایی که خوردم
رفتارا قرض دار
حس انسان دوستیمو کشت رفت
..
دنیام قفل شده، دستام سردو تنها
تو این شهر دیگ‌ به هیچ کس اعتمادی نیس
دشمنو آشنا میزنن از پشت منو
نمیدونن قلبم خاموشه توش احساسی نیس
مثله آسمون بی خورشیدم
برف شدیدو گرما صفر
قلبم مثه دستام سر
پیداش میشه اون که بد خواسته
هرکی میره هری
بیا نزاریم کسی بُت شه
قلبمون اینطوری غرشه
دسته یه عده ک*کش

فصل تنهایی و قدم زدن تو این هوای برفی
راستشو بخوای  دیگ  ندارم حوصله هیچ حرفی
یه جایِ زندگی وایسادم  ک از خودم ناراضیم
منکه از همتون خوردم این بار به مرگتونم راضیم

‌‌ ‌‌‌ ‌