آغاز فصل سرد باتو بودم

مسیرم باتو بی طوفان بود

شده تیره شعرام همیشه

تو قلبت بودم شدی واسم تجربه

دور ورم از حرف پره کش میدادی

جرو بحث هی بوست تو ذهنم حک شده

شب که میشه دردام میشن سم

چسبیده به بال پرم غم

سرانجام نک قلم ولی ضربه هارو

فراموش نکردم

چقده بد بودکه زدی قیده خوشی راهم

اگه لبخند میزدی بودیم حتی پیش خداهم

اینقده گیج سردرگمم دنیام شده تنهایی

بزار حالا که رفتی ثابت کنم هست فردایی

شب که میشه دردام میشن سم

چسبیده به بال پرم غم

سرانجام نک قلم ولی ضربه هارو

فراموش نکردم

آغاز فصل سرد باتو بودم

مسیرم باتو بی طوفان بود

شده تیره شعرام همیشه